Cilj kontrole prijema robe je da se na osnovu ispitivanja uzorka donese odluka o prihvatanju ili odbacivanju celokupne serije proizvodnje. Odluka se može doneti na osnovu ocene proporcije neispravnih proizvoda u uzorku, kontrola na osnovu atributivnog obeležja, ili merenjem praćene karakteristike pojedinačnog uzorka i upoređivanjem rezultata sa unapred utvrđenim standardom kvaliteta, tj. kontrola na osnovu kvantitativnog obeležja \cite{Omorjan2009}.

Pouzdanost odluke o prihvatanju ili odbacivanju celokupne serije na osnovu uzorka zavisi od šeme kontrolisanja, odnosno plana kontrole. Da li će se odluka doneti na osnovu jednog uzorka, uzimanjem više nezavisnih uzoraka sa unapred utvrđenom veličinom ili će se pristupiti sekvencijalnim uzimanjem uzoraka gde se uzimanje uzoraka produžava dok nema dovoljno osnova za donošenje odluke zavisi od unapred definisanih pragova značajnosti, odnosno rizika proizvođača, verovatnoće da se dobra serija odbaci i rizika kupca, verovatnoće da se loša serija prihvati.

U cilju kontrole rizika proizvođača i kupca se koristi operaciona kriva (O-C kriva), koja za dati plan kontrole predstavlja grafik verovatnoće prihvatanja serije kao funkcija proporcije neispravnih delova u seriji.

Odluka o prihvatanju ili odbacivanju serije se može posmatrati kao testiranje hipoteza. Testira se nulta hipoteza, udeo neispravnih delova je prihvatljiv, i alternativna hipoteza, udeo neispravnih delova je veći od prihvatljivog uz dve moguće vrste grešaka, odbacivanje tačne nulte hipoteze, neprihvatanje dobre serije (rizik proizvođača) greška tipa I, i prihvatanje pogrešne nulte hipoteze, prihvatanje loše serije (rizik kupca), greška tipa II \cite{Omorjan2009}.