System EIB określany także mianem instabus jest inteligentnym, zdecentralizowanym systemem automatyki budynku, opartym na połączeniu instalacji elektrycznej ze specyficzną siecią komputerową. Służy do załączania, sterowania, nadzoru jak również regulowania urządzeń technicznych będących w obszarze budynku. Każdy element systemu, zwany elementem magistralnym ma własny system, który odpowiada za obieg informacji między nim a systemem. Obieg danych realizowany jest przy użyciu elektronicznych telegramów przesyłanych pomiędzy urządzeniami. Zatem rozkaz włączenia oprawy oświetleniowej przesyłany jest w formie telegramu od przycisku do oprawy, za pomocą magistrali. Właściwa wymiana informacji zachodzi przez dwie żyły przewodu sterującego, które służą do zasilania komponentów magistralnych. Standardowym magistralnym przewodem jest ekranowana dwuparowa skrętka 0,8 mm2. Obieg informacji nie jest odseparowany od zasilającego napięcia 24 V prądu stałego (DC), które jest dopasowywane podczas nadawania. Przykład załączania oświetlenia w wykonaniu EIB jest zapewne w pojęciu elektryka zbyt skomplikowany i drogi dla tak prostej funkcji. Jednak nie zapominajmy, że przy pomocy tego samego przewodu magistralnego (tylko 2 żyły) oprócz informacji włącz/wyłącz oprawę oświetleniową, przesyłane są tysiące innych informacji (wartości temperatur i natężenia oświetlenia w poszczególnych pomieszczeniach, rozkazy regulatorów temperatury, sygnały obecności, wartość aktualnego czasu i inne).
System otwarty w odróżnieniu od systemu zamkniętego (systemu firmowego) nie jest ograniczony tylko do jednej firmy. Główną zasadą takiego systemu jest umożliwienie produkowania urządzeń zgodnych ze standardem systemu przez wielu producentów.
Jednym z zasadniczych zadań Europejskiej Magistrali Instalacyjnej jest zespolenie instalacji, które w typowym wykonaniu pracują osobno. Obniża to ilość przewodów oraz kabli umieszczonych w budynku, przy jednoczesnym zachowaniu uprzednich funkcji osprzętu, a niekiedy rozszerzając zakres ich wdrażania. Kooperacja ta jest bezpośrednio powiązana ze wzrostem intrat z oszczędzania na energii. Dla przykładu czujnik otwarcia okna wysyła informację, która może być wykorzystana zarówno przez system antywłamaniowy, jak też poprzez instalację grzewczą. W kolejnym przypadku, dzięki zamykaniu grzejnikowych zaworów przy otwarciu okien, otrzymuje się oszczędność energii.
System został przyjęty jako europejski standard w zakresie kompleksowej automatyzacji budynku i dzięki swojej otwartości umożliwił wielu producentom z różnych branż połączenia swoich urządzeń w jeden system z innymi. Problem integracji zostaje rozwiązany już na poziomie projektu. Cyfrowy przesył informacji sterującej umożliwia wykorzystanie tylko jednego przewodu sterującego. Skrót DC (ang. direct current) oznacza prąd stały. Ze względu na unifikację wg norm europejskich na wszystkich urządzeniach elektrycznych wyprodukowanych na terenie Unii Europejskiej nanoszone są oznaczenia określające rodzaj prądu DC, prąd stały lub AC (ang. altemating current) prąd przemienny.
Upraszcza to w znaczny sposób strukturą instalacji oraz zwiększa jej przejrzystość. Technika systemowa budynku przyjęła się w państwach Europy Zachodniej, szczególnie w budownictwie publicznej użyteczności. Zasadniczym powodem stosowania układu są największe sposobności obniżenia zużycia prądu (do 40%). Jest on także coraz chętniej wdrażany w jednorodzinnym budownictwie również z uwagi na prostotę oraz komfort obsługi. Polska, dążąca do europejskich standardów, jest krajem, który rozpoczyna własną drogę ku innowacyjnym instalacjom automatyki budynku, mimo że od 1995 r. powstał u nas szereg instalacji czerpiących ze standardu EIB.
Nowoczesne technologie wykorzystywane w budynkach z systemem EBI pozwalają na oszczędność energii i wody w mieszkalnictwie w następującym zakresie:
§ 10-50 % w ogrzewaniu i klimatyzowaniu mieszkań,
§ 10-50 % w zużyciu wody,
§ 30-50 % w chłodzeniu,
30-50 % w oświetleniu.